We kennen het allemaal wel, die ochtenden dat de wekker gaat en je denkt: nee, ik wil nog slapen! Met tegenzin hijs ik mezelf uit bed. Ik strompel naar de badkamer, doe het licht aan en kijk in de spiegel. Ik zie een oude vrouw, wallen onder mijn ogen, de vermoeidheid straalt er van af. Nu is het niet zo dat ik gisteravond tot diep in de nacht heb lopen feesten in de stad. Nee, er speelt iets anders, eigenlijk al een poosje…
Onze jongste dochter van drie jaar slaapt nu al een aantal weken bij ons in bed. Dus in plaats van een goede nachtrust word ik de laatste weken regelmatig wakker van voetjes in mijn rug en andere onderbrekingen. De eerste keer dat ze ’s nachts bij ons in bed kroop dacht ik nog ze zal wel een nachtmerrie hebben, maar de volgende nacht kroop ze weer bij ons in bed. Net als de volgende nacht, die nacht daarop en daarop… Voor ik het wist waren we een aantal weken verder.
Nu zou ik een ander adviseren om consequent te zijn, regels zijn regels je slaapt in je eigen bed. Maar heel eerlijk, waar ik overdag zo duidelijk en consequent kan zijn verander ik ’s nachts in een ander persoon dat maar een ding wil en dat is SLAPEN!
Maar toen ik die bewuste ochtend in de spiegel keek dacht ik, dit kan zo niet langer, er moet iets veranderen! Zo bedacht ik een beloningsprogramma: mijn dochter mocht voortaan elke keer dat ze goed in haar eigen bed had geslapen een sticker plakken. Als beloning zouden we na tien stickers samen naar de speelgoedwinkel gaan en mocht zij een klein cadeautje uitkiezen. Nog diezelfde avond begonnen we aan het programma. Ik legde haar uit wat de bedoeling was. Het cadeautje wist ze al, een hondjesknuffel in een reistasje. Helemaal prima! Die nacht sliep ze in haar eigen bed, de nacht daarop ook. Ik juichte al, maar misschien toch iets te vroeg, want de derde nacht ging het mis. Ze kroop weer bij ons in bed en die nacht hierna ook. “Werkt dit wel?” vroeg mijn man. Jawel zei ik, gewoon volhouden. En zo ging het ook, de aanhouder won. Na twee weken fietste ik samen met mijn dochter naar de speelgoedwinkel en tien minuten later stonden wij weer buiten, inclusief hondjesknuffel in reistasje! Mijn dochter was apetrots en ik ook, niet alleen op haar, maar ook op mezelf.
